‘Ik heb het hele weekend op de bank gebivakkeerd. Alleen dan is ze rustig’. De hond is schijnzwanger en dat geeft in dit geval erg veel onrust. De hond rent onrustig heen en weer door het huis. Ze komt alleen tot rust als ze samen met haar baasje en haar denkbeeldige pups op de bank ligt.
Schijndracht bij honden is een heel normaal en dus gezond verschijnsel, een overblijfsel van hun voorvader, de wolf. Wanneer en waarom grijp je homeopathisch in, bij een eigenlijk gezonde situatie?

Cyclus hond
Hoe verloopt de cyclus van een hond en waarom worden zij schijnzwanger?
Niet gesteriliseerde teven, worden elke 6 tot 9 maanden loops. Met loopsheid wordt de periode bedoeld waarin het lichaam van de teef zich voorbereidt om gedekt te kunnen worden. Tijdens deze periode verandert de hormoonspiegel, waardoor er lichamelijk veranderingen optreden maar waarin tevens gedragsveranderingen kunnen optreden. Zo zijn sommige teven zijn tijdens deze periode erg ‘loops’ en gaan zelf actief op zoek naar een reu.

Schijnzwangerschap
Teven die niet gedekt worden, worden hormonaal gezien allemaal schijnzwanger. Het komt dus bij alle teven voor na elke loopsheid. De ene teef laat alleen meer symptomen zien dan de ander. Bij sommige teven merk je niets. Bij ander teven treedt alleen melkgift op, maar er zijn ook teven die een volledige bevalling doormaken.

Misleiding
Het woord schijnzwanger is een beetje misleidend. Wat problemen veroorzaakt is de periode dat de teef denkt dat zij pups heeft. Dit hebben van een ‘nestje’ kan ook de nodige gedragsveranderingen met zich meebrengen. De hond kan echt een ‘nest’ maken door speeltjes en andere attributen te verzamelen die als surrogaat pups dienst doen. Ze kunnen hun ‘nest’ hevig verdedigen als er iemand in de buurt van hun ‘kroost’ komt. De teef kan erg aanhankelijk of juist humeurig zijn, weinig energie hebben en soms minder goed eten en drinken. De buik kan wat opgezwollen zijn, evenals de melkklieren en zij kan zelfs melk geven.

Voorvader de wolf
In een roedel krijgt één teef jongen. Omdat deze teef kort na de bevalling weer mee op jacht gaat, zorgen de andere teven in de groep gezamenlijk voor de pups. En dan moeten ze natuurlijk kunnen zogen. Omdat in een groep de loopsheid synchroon verloopt, ook bekend bij vrouwen die in een hechte groep samenleven, worden de overige teven schijnzwanger en geven melk.

Het is dus eigenlijk heel praktisch, ware het niet dat het bij de hond niet meer noodzakelijk is. En bij de hond is het vaak een lastige periode, niet alleen voor de eigenaar maar soms ook voor de hond.

Paniek in het kraambed
De hond van de eigenaresse uit de inleiding wist niet wat ze met haar ‘pups’ aan moest. Rende er onrustig mee door het huis. Er trad alleen rust op als de eigenaresse met de hond op de bank zat. De hond kroop zo dicht mogelijk tegen haar aan en de pups moesten bij de eigenaresse op schoot liggen of onder de buik van de hond. Ze wilde eigenlijk gewoon samen in het kraambed liggen.

Ingrijpen in een gezonde situatie
Meestal gaat de schijnzwangerschap of schijndracht vanzelf over. Soms kan de teef zich erg naar voelen, duurt het erg lang of blijft ze melk geven.
Als de schijndracht excessief verloopt is dat het moment om in te grijpen. De hond van deze eigenaresse had duidelijk last. Ze wist niet wat ze met haar pups aan moest en werd er erg onrustig van.
Met homeopathie kun je op een natuurlijke manier ingrijpen om de klachten tot rust te brengen.
Je helpt de teef op die manier door de schijnzwangerschap heen, zonder het hormonale proces te verstoren.
Het verdient de voorkeur om ook na deze periode te behandelen, zodat in navolging op de volgende loopsheid de schijnzwangerschap milder verloopt.

“ Soms snap ik het niet. Dan kom ik de kamer in en vliegt Arie luid schreeuwend naar me toe. Ik moet dan echt wegduiken want anders wordt ik gebeten. Ja, soms tot bloedens toe. En ik kan vertellen dat doet echt pijn”. Welkom in het huis van Arie, de grijze roodstaartpapegaai. Arie is een pittige jongen of tante. Het is niet bekend of hij, zeg ik maar even voor het gemak, van het mannelijke of vrouwelijke geslacht is. Je zou denken dat Arie een vrouwtje is, want ze heeft de man des huizes tot haar partner gebombardeerd.

Jaloerse dame

Arie wil haar partner voor zichzelf. Ze duldt geen andere kapers op de kust. Met de vrouw des huizes geeft dat, zeg maar gerust, grote problemen. Zodra zij ‘vermomd’ met een handdoek om nat haar of met een hoedje op de kamer binnen komt, begint Arie oorverdovend te krijsen. Bovendien kan Arie haar, als hij vrij rondvliegt, aanvallen. Van grijze roodstaarten is bekend dat ze echt een hekel aan iemand kunnen hebben. Dat laat Arie duidelijk merken. Iets té duidelijk.

Alle aandacht van de partner

Arie heeft één partner gekozen en zoals een grijze roodstaart betaamt, is ze erg eenkennig. Arie vindt het

heerlijk als ‘haar partner’ haar op de rug legt en zachtjes over het buikje kriebelt. Of als ze op zijn schouder mag zitten om zachtjes aan zijn oorlel te knabbelen. Maar als er te weinig aandacht voor Arie is eist ze het op door te schreeuwen. Dit zorgt voor enige irritatie bij de overige huisgenoten, waardoor Arie regelmatig op de gang bivakkeert.

Op bezoek bij Arie

Arie heeft een hekel aan autorijden en daarom bracht ik een huisbezoek. Met kriebels in de buik nam ik aan tafel plaats. Gelukkig zat Arie in haar kooi. Na een paar minuten stelde de eigenaar voor om Arie uit de kooi te laten. ‘Prima hoor’ hoorde ik mezelf stoer zeggen. Arie kwam er ‘gezellig’ bij zitten, draaide zich na eerst wat geknuffel met ‘haar partner’ naar me om en kwam parmantig op mij aflopen. Ze keek me met priemende oogjes aan, pakte mijn pen en ‘knak’, beet die in één keer doormidden. Nou dat is duidelijk dacht ik, dit is wat jij kunt met je snavel. De toon was gezet en de rest van het consult heeft ze me volledig genegeerd!

Vrije papegaaien

Papegaaien leven in de vrije natuur in grote groepen. Ze zijn monogaam en kiezen een partner voor het leven. De stelletjes leven in een vreedzame gemeenschap.

Onzekere papegaaien zitten het hoogst in de boom en die zetten het bij gevaar op een krijsen. Zo wordt de groep gewaarschuwd en kan een veilig onderkomen gezocht worden.

Normaal gedrag?

Als je het gedrag van Arie vergelijkt met de vrije papegaai vertoont Arie eigenlijk niet erg abnormaal gedrag. Arie heeft een partner gekozen, wil graag zijn aandacht en duldt vreemden niet in de buurt. Arie is blijkbaar een onzekere jongen of meisje en ziet de vrouw des huizes als een potentieel gevaar.

Omdat vrije papegaaien in grote groepen leven hebben papegaaien in gevangenschap een grote behoefte om bij het gezinsleven betrokken te worden.

Behandeling Arie

Dat het gedrag van Arie wat extreem is staat buiten kijf. De andere gezinsleden en/of bezoek lopen regelmatig gevaar om aan haar nukken ten prooi te vallen. Dat kan niet de bedoeling zijn. De behandeling wordt gestart om de scherpe kantjes van haar gedrag te laten afnemen.

Door de eigenaren voor te lichten over normaal gedrag bij papegaaien, kunnen ze Arie beter begrijpen en begeleiden. Ze blijft ‘natuurlijk’ de man des huizes als partner zien en vraagt om zijn aandacht. Maar Arie wordt door de behandeling minder bezitterig, de agressie neemt af en aandacht gaat niet meer met oorverdovend krijsen gepaard. Zo kan het hele gezin weer in harmonie samen leven.